Ένα ήδη δεμένο γκρουπ, ψάχνει την χημεία εντός αγωνιστικού χώρου

Ακούγεται λιγάκι σαν φράση κλισέ, τετριμμένη που βγαίνει αβίαστα και σαν καραμέλα από το στόμα των συναδέλφων. Αναφέρομαι σε αυτό το “υπάρχει καλό κλίμα στην ομάδα”. Πως ορίζεται; Τι σημαίνει; Πως το καταλαβαίνει κανείς; Έχοντας παρακολουθήσει αρκετές προετοιμασίες του Άρη, ένα πράγμα μπορώ να πω αβίαστα. Ότι αυτό που συνάντησα, λιγότερο στα 3-5 Πηγάδια και περισσότερο στην Ολλανδία, συνιστά αυτό που λέμε καλό κλίμα. Δεμένο γκρουπ.

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Για να καταλάβει κανείς πόσο σημαντικό είναι για τη δουλειά του Πάκο Ερέρα, μιλάμε για μια ομάδα σχεδόν καινούργια με μια ντουζίνα νέους παίκτες, προερχόμενους από διαφορετικά γεωγραφικά μήκη και πλάτη και φυσικά διαφορετικές κουλτούρες. Έχουμε Αργεντινούς, Ισπανούς, Γάλλο, Πορτογάλο, Αλβανοελβετό και οσονούπω με την ένταξη των Γιουνές και Μελέτζε Τυνήσιο και Ιβοριανό.

Και ποιος ξέρει ακόμη τι, αφού οι μεταγραφές δεν ολοκληρώθηκαν. Μια πολυεθνική σαλάτα δηλαδή που μαζί με τους Έλληνες που αποτελούν τη βάση αφού μιλάμε για ελληνική ομάδα, καλείται να τη διαχειριστεί ο Πάκο Ερέρα και ο αθλητικός διευθυντής της ομάδας Κωνσταντίνος Διαμαντόπουλος.

Παρακολουθώντας τις προπονήσεις, τους φιλικούς αγώνες αλλά- κυρίως- το πως συμπεριφέρονται οι ποδοσφαιριστές του Αρη εκτός γηπέδου, διαπιστώνω ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα έχουν καταφέρει να γίνουν μια ωραία παρέα. Ένα γκρουπ ανθρώπων που επικοινωνούν και μοιράζονται με το καλημέρα πράγματα. Δεν κάθονται δηλαδή οι μισοί από τη μια πλευρά και οι άλλοι μισοί από την άλλη. Όλο αυτό γνώρισε την αποθέωσή του στο τραπέζι που τους έκανε την Τετάρτη το βράδυ στην Μπρέντα ο ομογενής επιχειρηματίας Γιάννης Παπαδόπουλος. Πειράγματα, όμορφη ατμόσφαιρα, τραγούδι και στο τέλος όλοι μαζί συνθήματα του Αρη. Μικροί και μεγάλοι, νέοι και παλιοί, Έλληνες και ξένοι. Ναι με πρωτεργάτες τους Ναζλίδη και Δεληζήση αλλά με τους ξένους να ακολουθούν και να… γουστάρουν. Σου δίνουν την αίσθηση ότι μπήκαν γρήγορα στο κλίμα. Στο τι πρεσβεύει αυτό το club. Στο πάθος που βγάζει και στη δίψα που υπάρχει φέτος για μια δυναμική επιστροφή στα μεγάλα σαλόνια.

Είμαι βέβαιος ότι Πακο Ερέρα που καθόταν σε μια γωνία με τους συνεργάτες του, έβλεπε το σκηνικό και το χαιρόταν. Για αυτό και το άφηνε να λάβει χώρα, ακόμη και αν χρειάστηκε να… θυσιάσει μια προπόνηση. Το πρώτο στοίχημα της χημείας στα αποδυτήρια και της συναντίληψης ότι για να πετύχει αυτή η ομάδα, οφείλει να είναι ενωμένη, έχει κερδηθεί.

Μένει το άλλο και πιο δύσκολο φυσικά να προκύψει σύντομα και χημεία εντός αγωνιστικού χώρου. Με χαροποιεί όμως το γεγονός ότι ο Πάκο Ερέρα δεν ωραιοποιεί καταστάσεις και δεν χαιδεύει αυτιά. Οπως δήλωσε ικανοποιημένος από το φιλικό με την Μπέερσοτ, με τον ίδιο τρόπο δεν δίστασε να καταδείξει τα πολλά κακώς κείμενα στο φιλικό με την Ντε Γκράαφσαπ. Αβίαστα λάθη, μικρό ποσοστό κατοχής μπάλας, ελάχιστες ευκαιρίες. Δεν πάτησε δηλαδή στη νίκη και ξέχασε όλα τα υπόλοιπα. Τα ανέδειξε και μάλιστα… τσίγγλισε κάποιους από τους καινούργιους ότι πρέπει να προσπαθήσουν για να κερδίσουν μια θέση.

Αν η έναρξη του πρωταθλήματος πήγαινε λίγο πίσω ο Ερέρα θα ήταν πολύ πιο χαρούμενος αφού θα είχε πολύτιμο έξτρα χρόνο προπονήσεων και φιλικών γα να δέσει το σύνολο, αφού ο θεωρητικά βασικός φορ θα ενσωματωθεί από Δευτέρα στη Θεσσαλονίκη και λείπει ακόμη ένας πλάγιος επιθετικός. Υπάρχει όμως ήδη μια καλή βάση παικτών, μια ικανοποιητική συνοχή ειδικά αμυντικά και -όπως ανάφερα και πιο πάνω- ένα όμορφο κλίμα που κάνει τη δουλειά να βγαίνει πιο εύκολα και τις προσδοκίες υλοποιήσιμες…